یتیم خانه
Orfanato, El
کارگردان: خوآن آنتونیو بایونا. فیلمنامه: سرگیو سانچز. موسیقی: فرناندو ولازکز. مدیر فیلمبرداری: اسکار فائورا. تدوین: النا روئیز. طراح صحنه: جوزف روزل. بازیگران: بلن روئه دا[لورا]، فرناندو کایو[کارلوس]، روگر پرنسیپ[سیمون]، میبل ریورا[پیلار]، مونته سرا کارولا[بنینا]، آندرس گرترودیکس[انریکه]، ادگار ویوار[بالابان]، اسکار کاساس[توماس]، جورجینا آولاندا[ریتا]، کارلا گوردیلو آلیسیا[مارتین]، آلخاندرو کامپوس[ویکتور]، کارمن لوپز[آلیسیا]، اسکار لارا[گیلرمو]، جرالدین چاپلین[آئورورا]. 110 و 100 دقیقه. محصول 2007 مکزیک، اسپانیا. نام دیگر: The Orphanage. برنده جوایز بهترین بازیگر زن/بلن روئه دا، بهترنی طراحی صحنه، بهترین فیلمبرداری، بهترین فیلم، بهترین تدوین، بهترین کارگردان تازه کار، بهترین صدا برداری و نامزد موسیقی و بهترین فیلمنامه از مراسم سینمایی بارسلونا، نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی از مراسم انجمن منتقدین رسانه ها، نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی از مراسم انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، نامزد جوایز بهترین فیلم، بهترین بازیگر زن، بهترین بازیگر مرد/روگر پرنسیپ، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل زن/جرالدین چاپلین از مراسم گویا، نامزد جایزه بهترین فیلم خارجی از مراسم ساتلایت، نامزد جایزه هئت داوران از جشنواره سن پائولو.
لورا پس از خرید یتیم خانه ای که کودکی اش را انجا گذرانده بود، تصمیم می گیرد تا در آنجا ساکن شده و پس از بازسازی بار دیگر پناهگاه کودکان بی سرپرست بنماید. در اولین روزهای ورود به یتیم خانه و در گردشی ساحلی، لورا متوجه می شود که پسرش سیمون دوستی خیالی برای خود یافته است. این واقعه کم کم راه را برای نگرانی لورا باز می کند، چون وقایعی غیر قابل توضیح در آنجا شروع به رخ دادن می کند. تا اینکه در روز جشن پایان بازسازی، سیمون گم شده و در جستجو برای یافتن وی پای لورا نیز می شکند. پس از ناکامی پلیس در یافتن ردی از پسر گمشده، لورا گروهی پیر روانشناس متخصص تحقیق در امور فوق طبیعی را به یتیم خانه دعوت می کند. هدف وی یافتن ردی از فرزند گمشده و علت بروز این حوادث است. پیرروانشناس ها با کمک مدیومی به نام آئورورا شروع به کار می کنند، اما قدم اصلی را باید خود لورا بردارد. کاری که چندان راحت نیست....
چرا باید دید؟
خوآن آنتونیو بایونا متولد 1975 بارسلونا، کاتالونیای اسپانیا نام آشنایی نیست. او با ساختن فیلم کوتاه باعث افتخار من است و کسب دو جایزه از جشنواره های بارسلونا و تولوز آغاز کرد. پس از ساخت دو فیلم کوتاه دیگر به کارگردانی فیلم های ویدیویی، تبلیغاتی و کلیپ های موسیقی روی آورد. اسپانیایی ها او را به خاطر کلیپ هایی که برای گروه موسیقی OBK، Fangoria، Ella Baila Sola ساخته می شناسند. یتیم خانه اولین فیلم بلند سینمایی اوست که با کمک و تهیه کنندگی گیلرمو دل تورو ساخته که در جشنواره فیلم های فانتزی استیگز 1993 با هم آشنا شدند. کسی که در طول دو دهه پیش ثابت کرده که یکی از بهترین روایان قصه های راز و خیال است. هزارتوی پان به عنوان کامل ترین اثر وی تا امروز موید این نظر است و این که او می کوشد تا کسانی را که قدرت گذاشتن پا جای پای وی دارند را حمایت کنند. نوعی پدرخواندگی که نتیجه آن کسب نمایندگی رسمی اسپانیا توسط یتیم خانه برای حضور در میان نامزدهای اسکار بهترین فیلم خارجی امسال است.
یتیم خانه بر خلاف هزارتوی پان که قصه ای پریوار داشت، یک داستان اشباح است. خانه ای نفرین شده و گذشته ای مرموز که منجر به نابودی پسر بچه می شود. تا اینجا یتیم خانه می تواند یک فیلم معمولی در این ژانر به نظر برسد، اما تاثیر دل تورو و سبک وی در اینجا رخ می نمایاند. بازیگران این درام هراس انگیز راهی در سکانس پایانی فیلم همچون سکانس انتهایی هزارتوی پان راهی یکسان را انتخاب می کنند: پناه بردن به سرزمین خیال/مرگ...
خوشبختانه کارگردان یتیم خانه به سبک و سیاق فیلم های گونه ترسناک حمامی از خون برای تماشاگر تدارک ندیده، اما در رازآمیز بودن دست کمی از دیگران[آلخاندرو آمنبار] ندارد. هزارتوی پان یک آلیس در سرزمین عجایب بالغ بود، اما نمی توانم بگویم که یتیم خانه یک پیتر پان بزرگسالان است. با این وجود دیدنی است!
ژانر: درام، ترسناک، راز آمیز، مهیج.